Vyhlídková věž je během prázdnin otevřena. Vstup je možný pouze za příznivého počasí během otevírací doby muzea (úterý až neděle 10–18 h).
Narożny dom nr 54
W XVII-XIX wieku właściciele domu należeli do mieszczańskiej elity. Oprócz dziekana Mathesia byli nimi np. Burmistrz Heinrich Smidt (właściciel w latach 1658-1692), lekarz i burmistrz Jan Bartelmans (1692–1739), urzędnik celny Johan Bernard Wengerkowitz (lata 70. XVIII w.), sekretarz z Polskiej Ostrawy Anton Klečka (1802–1805) czy miejski syndyk Kašpar Hauke (1817–1827). Pierwszy szczegółowy opis domu znalazł się w treści protokołu wyceny, jaki w 1847 roku polecił sporządzić mydlarz Johan Kohout. Kryty gontem dwukondygnacujny dom posiadał murowaną fasadę (o długości 17 metrów) z podcieniami. W przyziemiu znajdowały się: sień, kuchnia i dwa składy, na piętrze sklepiona kuchnia i trzy świetlice z trzcinowymi stropami. Tylna część budynku była drewniana. Zarówno w przyziemiu jak i na piętrze znajdowały się po dwie świetlice z drewnianymi stropami. Piwnice znajdowały się wyłącznie w przedniej części budynku. Na podwórzu natomiast znajdowały się sklepiona stajnia, szopa oraz murowany warsztat mydlarski z dachem z łupkowych dachówek.
W latach 1850-75 właścicielem domu był Anton Kasperlik, na którego polecenie została odnowiona fasada oraz zmieniona na murowaną konstrukcja tylnej świetlicy. W latach 1884–1897 właściciel Bernard Stein wykonał gruntowna przebudowę przedniej części domu. Zmieniony został jego układ, większość sklepień zastąpiono trzcinowymi stropami, podłogi na piętrze wzmocniono żelaznymi dźwigarami, powiększono okna w przyziemiu oraz wymieniono więźbę dachu, który otrzymał też nowe, blaszane pokrycie. Kolejnymi właścicielami domu zostali węgierski Żyd Jakob Engel i jego żona Rosa. Na parterze prowadzili oni gospodę, pomieszczenia na piętrze wynajmowali na cele mieszkalne. Po śmierci męża w 1916 roku Rosa Engel prowadziła gospodę ze swoim synem, Samuelem. Pomieszczenia gospody z kuchnią zajmowały przednią część przyziemia, w tylnej znajdowało się niewielkie mieszkanie. Dwa kolejne mieszkania, z których każde posiadało własną toaletę, mieściły się na piętrze.
Pomiar wykonany w1919 r. przez architekta Wilhelma Richtera dla Rosy Engel. Widoczny układ przyziemia i piętra domu oraz budynku stajennego. (Archiwum Miasta Ostrawy). Jednocześnie widoczny jest dwutraktowy renesansowy układ ze sklepionymi podcieniami, sklepioną dolną sienią, składem, schodami i korytarzem, świetlicą oraz kuchnią. (Archiwum Miasta Ostrawy)
← →
Akce: Otevřít verzi pro tisk